ورود به حساب کاربری

تعاریف

عبارات و اصطلاحات ذیل هنگامی که در قراردادهای فروش گاز طبیعی ،تعرفه ها و مقررات و شرایط استفاده از گاز طبیعی بکار روند معانی و مفاهیم ذیل را خواهند داشت.

شرکت : 
منظور شرکت ملی گاز ایران و یا شرکتهای گاز استانی / شهری است .

گاز طبیعی:
مخلوطی است از گاز متان و مقدار جزیی ترکیبات دیگر .

متقاضی:
عبارت است از شخص حقیقی یا حقوقی که تقاضای استفاده از گاز طبیعی را از شرکت بنماید .

اشتراک:
عبارت است از امکان استفاده مجاز از گاز طبیعی که از طریق نصب خط انشعاب و وسایل اندازه گیری لازم طبق مقررات محقق می شود . 

مشترک:
عبارت است از شخص حقیقی یا حقوقی که نسبت به پرداخت هزینه های مربوطه طبق ضوابط اقدام و شماره اشتراک به وی تخصیص یافته باشد .

واحد مسکونی:

مکانی است برای زندگی که به تشخیص شرکت حداقل دارای یک اتاق و یک آشپزخانه و سرویس متناسب با عرف محل سکونت باشد.

مصرف کننده:

به مشترکی اطلاق می گردد که جریان گاز ملک مورد تقاضای وی طبق ضوابط وصل و آماده بهره برداری گردیده باشد.

محدوده اشتراک:

محدوده ای است که طبق نقشه تایید شده سازمان نظام مهندسی/ مشاورین ذیصلاح, برای تامین گاز مورد نیاز مشترک در نظر گرفته شده است.

پیمان فروش گاز طبیعی:

عبارت است از قراردادی که فی مابین شرکت و متقاضی منعقد و طبق مفاد آن جریان گاز مشترک دایر می گردد .

انواع مشترک (از لحاظ مقدار مصرف ):

مشترک جزء:
به مشترکی اطلاق میگردد که از گاز طبیعی با فشار 1/4 پوند بر اینج مربع استفاده و حداکثر مصرف ساعتی مورد تقاضای وی کمتر یا برابر با 100 متر مکعب باشد .

مشترک عمده: 
به مشترکی اطلاق میگردد که از گاز طبیعی با فشار بیش از1/4 پوند بر اینچ مربع استفاده و یا حداکثر مصرف ساعتی مورد تقاضای وی بیشتر از 100 متر مکعب باشد.

انواع مشترک ( از لحاظ نوع مصرف )

مشترکین خانگی:
به مشترکینی اطلاق می گردد که از گاز طبیعی برای وسایل و تجهیزات متعارف استاندارد گازسوز خانگی در واحدهای مسکونی استفاده می نمایند.

مشترکین عمومی:
به مشترکینی اطلاق می گردد که از گاز طبیعی جهت مصارف غیرخانگی و غیرصنعتی استفاده می نمایند و در گروه های ذیل تقسیم بندی می شوند:

گروه 1- کسب, خدمات و هر نوع واحد مصرف کننده ای که با هیچ یک از تعرفه های دیگر تطابق نداشته باشد.

گروه 2- آموزشی: شامل مراکز فرهنگی, آموزشی و ورزشی دولتی, غیر دولتی, تعاونی و خصوصی نظیر کتابخانه ها, موزه ها, مهد کودک ها, کودکستان ها, مدارس, اردوگاه های دانش آموزی, دانشگاه ها, مراکز آموزش فنی و حرفه ای, مدارس و حوزه های علوم دینی, امکن مقدسه مذهبی, مساجد, حسینیه ها, باشگاه های ورزشی و مراکز شبانه روزی خیریه نگهداری معلولان و بیمارستان های آموزشی که دارای تاییدیه معتبر از مراجع ذیصلاح باشند.

گروه 3- اماکن و تاسیسات دولتی: اماکن و تاسیسات دولتی شامل اماکن و تاسیسات ادارات، ارگان ها، نهادها و سازمان های زیر نظر مقام رهبری ، قوای سه گانه، شهرداری ها, نیروهای نظامی و انتظامی و ...

مشترک صنعتی:

 مشترکین صنعتی شامل سه گروه ذیل می باشد:

گروه 1:شامل واحدهای صنعتی، نیروگاههای خصوصی، پالایشگاهها و تلمبه خانه ها، ایستگاه های تقویت فشار, یاردهای بهره برداری, پتروشیمی ها، واحدهای تولید محصولات کشاورزی، دامپروری، آبزیان، تاسیسات گردشگری، نانوایی های صنعتی و ...با ارائه تاییدیه معتبر از مراجع ذیصلاح.

گروه 2: نیروگاهها ( در مالکیت وزارت نیرو)

گروه 3:حمل و نقل ( برای ایستگاههای سوخت گیری طبیعی و فشرده(CNG)

رگولاتور: ( تنظیم کننده فشار):

دستگاهی است که به وسیله آن فشار گاز مصرفی مشترک مطابق قرارداد تنظیم می گردد و در مالکیت شرکت می باشد.

کنتور: 
دستگاهی است که به وسیله آن مقدار مصرف گاز اندازه گیری می شود و در مالکیت شرکت بوده و مسئولیت نگهدای آن با مشترک می باشد.

ایستگاه مشترکین عمده: 

عبارت است از وسایلی که به منظور سنجش مقدار گاز اندازه گیری می شود و در مالکیت شرکت بوده و مسئولیت نگهدای آن با مشترک می باشد.

ظرفیت کنتور/ ایستگاه:
عبارت است از حداکثر مقدار گازی که در شرایط استاندارد در مدت یک ساعت از کنتور / ایستگاه قابل عبور می باشد.

خطوط انتقال: 
عبارت است از خطوط لوله اصلی گاز با فشار بیشتر از 27 بار (400 پوند بر اینچ مربع ) که گاز مورد نیاز مصرف کنندگان را از منابع اصلی گاز منتقل می نماید.

ایستگاه های ورودی شهر:
عبارت است از محل تاسیسات و نصب وسایل اندازه گیری و کنترل گاز طبیعی ورودی شبکه تغذیه از خطوط انتقال. در این ایستگاه ها فشار گاز موجود در خطوط لوله به فشار حدود 27 بار( 400 پوند بر اینچ مربع ) و کمتر کاهش داده می شود تا وارد شبکه تغذیه/ توزیع شود.

شبکه تغذیه: 
شبکه تغذیه عبارت است از کلیه خطوط شهری که گاز طبیعی با فشار حدود ۱۷ بار ( ۲۵۰ پوند بر اینچ مربع ) را از ایستگاه های ورودی شهری به ایستگاه های داخل شهری هدایت می کند.

ایستگاه های داخل شهری:
عبارت است از محل تاسیسات و نصب وسایل اندازه گیری و کنترل گاز طبیعی ورودی شبکه شهری از شبکه تغذیه. در این ایستگاه ها، فشار گاز طبیعی از حدود ۱۷ بار ( ۲۵۰ پوند بر اینچ ) به ۴ بار ( ۶۰ پوند بر اینچ ) کاهش داده می شود.

شبکه توزیع:
عبارت است از خطوطی که گاز طبیعی با فشار ۴ بار ( ۶۰ پوند بر اینچ مربع ) را از ایستگاه های داخل شهری به محل های مصرف هدایت می کند.

فشار استاندارد:
فشار استاندارد در شرایط استاندارد گاز طبیعی برابر 1/01325 بار معادل 14/696 پوند براینچ مربع می باشد.

فشار گاز تحویلی به مشترک:
انواع فشار گاز تحویلی به مشترک با توجه به نوع کنتور/ایستگاه به شرح ذیل می باشد :

فشار 1/4 پوند بر اینچ مربع

فشار 2 پوند بر اینچ مربع

فشار ۶۰ پوند بر اینچ مربع ( در ایستگاه های اندازه گیری، فشار از ۴۵ تا ۶۰ پوند بر اینچ مربع متغیر است)

فشار ۲۵۰ پوند بر اینچ مربع ( در ایستگاه های اندازه گیری، فشار از ۱۵۰ تا ۲۵۰ پوند بر اینچ مربع متغیر است)

فشار ۴۰۰ پوند بر اینچ مربع ( در ایستگاه های اندازه گیری، فشار از 400 تا 1000 و یا 600 تا 1300 پوند بر اینچ مربع متغیر است)

دمای استاندارد:
دمای استاندارد در شرایط استاندارد گاز طبیعی برابر 15/56 درجه سانتیگراد معدل ۶۰ درجه فارنهایت می باشد. 

متر مکعب استاندارد:
معادل حجمی از گاز طبیعی است که فضایی معادل یک متر مکعب را در شرایط استاندارد ( از نظر فشار و دما ) اشغال نماید. 

ضریب تصحیح:

عددی است که بر اساس فشار محیط, حجم و سایر مشخصات مرتبط با گاز تحویلی به مشترک جهت تبدیل میزان گاز مصرفی به متر مکعب استاندارد برای مشترکین عمده لحاظ می گردد.

دستگاه تصحیح کننده:

دستگاهی است که میزان دما, فشار و حجم تصحیح نشده گاز مصرفی مشترکین عمده را بطور مستمر از کنتور دریافت و میزان حجم استاندارد را در هر لحظه محاسبه نماید. نصب دستگاه تصحیح کننده در سیستم های اندازه گیری با ظرفیت 400 متر مکعب و بالاتر الزامی است.

علمک:
علمک گاز قسمت انتهایی خط انشعاب گاز می باشد که جهت نصب رگولاتور بر روی آن در مجاورت و متکی به ملک مصرف کننده قرار می گیرد و گاز یک یا چند مشترک را تامین می نماید .

خط انشعاب/ خط اختصاصی: 
به خط یا خطوطی اطلاق می شود که گاز مصرف کنندگان را از طریق خطوط انتقال یا شبکه تغذیه و یا شبکه توزیع تا نقطه تحویل گاز تامین می نماید.

هزینه های گازرسانی: 

عبارت است از مجموع هزینه های برقرار انشعاب و سهم متقاضی از هزینه خط اختصاصی.

الف) هزینه برقراری انشعاب:

مبلغی است که به تناسب ظرفیت کنتور/ایستگاه اندازه گیری بابت اعطاء امتیاز اشتراک گاز طبیعی و تامین قسمتی از هزینه های تمام شده و نصب کنتور, رگولاتور/ ایستگاه تقلیل فشار/ ایستگاه اندازه گیری از متقاضی اخذ می گردد. 

ب) سهم متقاضی از هزینه خط اختصاصی: 

مبلغی است که به تناسب حجم گاز مورد نیاز متقاضی بابت اجرای خط اختصاصی محاسبه و از وی اخذ می گردد.

تبصره: پرداخت هر گونه وجوه تکلیفی ناشی از مصوبات قانونی بر عهده متقاضی می باشد.

گاز بهاء:
عبارت است از بهای یک متر مکعب استاندارد گاز طبیعی که متناسب با نوع مصرف مشترک تعیین می گردد ( مبنای محاسبه میزان مصرف گاز طبیعی برای مشترکین جزء رقم شماره انداز و برای مشترکین عمده مترمکعب استاندارد می باشد).

هزینه خدمات مستمر: 

عبارت است ازمبلغی که ماهیانه به تناسب ظرفیت کنور/ ایستگاه اندازه گیری, پس از نصب و راه اندازی آن برای جبران بخشی از هزینه های نگهداری تاسیسات گاز و تامین هزینه های جاری شرکت از مشترکین جزأ و عمده اخذ می گردد.

قرائت دستگاه اندازه گیری/کنتور:

قرائت دستگاه اندازه گیری / کنتور به منظور محاسبه مصرف و صدور صورتحساب گاز مشترک در فواصل زمانی تعیین شده توسط شرکت انجام خواهد شد.

دوره مصرف: 
عبارت از فاصله زمانی دو قرائت متوالی دستگاه اندازه گیری/ کنتور گاز مصرفی مشترک.

نقطه تحویل: 
عبارت است از نقطه ای که تاسیسات شرکت به تاسیسات مشترک متصل می شود. در مشترکین جزء خروجی کنتور و در مشترکین عمده فلنج بعد از شیر خروجی ایستگاه خواهد بود.

باز فروش گاز طبیعی: 
عبارت است از فروش گاز طبیعی توسط مشترک ( مشترکین) به اشخاص ثالث در محدوده اشتراک واگذار شده براساس مقررات.

تعرفه های فروش گاز طبیعی:
عبارت است از مبلغ گازبهای ابلاغی از سوی مراجع ذیصلاح برای هر نوع مصرف در مقاطع زمانی خاص.

مبالغ علی الحساب بهای گاز مصرفی:

مبلغی است که با درخواست مشترک برای مصرف گاز طبیعی ماه های آتی به شرکت پرداخت می گرددد. 1397/06/13

• تاریخ انتشار :
• 13 شهریور 1397
• واحد روابط عمومی شرکت گاز استان زنجان